ADHD چیست؟

 

ADHD چیست؟

اختلال بیش فعالی (ADHD ) اختلالی است که در آن پر تحرکی ، بی توجهی و رفتارهای ناگهانی در کودک مبتلا 

 به آن شدید تراز  کودکان دیگر است . ویژگی های عمده این اختلال شامل تحرک و فعالیت بیش از حد – تکانشگری  

و مشکل  توجه و  تمرکز است.  اختلال  بیش فعالی (ADHD ) در  پسران 3 تا 8 برابر  بیشتر از دختران است .

* علائم و مشخصات بالینی

مشکل اصلی کودکان ADHD ، ناتوانی در حفظ و تنظیم رفتارشان است . در نتیجه غالباً نمی توانند رفتار مناسبی که  

لحظه به  لحظه با شرایط  محیط هماهنگ  باشد نشان دهند. خوابیدن و غذا خوردن آن ها منظم نیست به نظر می رسد  

که در همه چیز  دخالت می کنند و به مراقبت دائمی نیاز دارند . از نظر هیجانی نیز ثبات ندارند و رفتارشان غیر  

قابل پیش بینی است .

* عوامل آسیب ساز

1- آسیب های مغزی ویا عصب شناختی

 2- عوامل محیط و خانواده

فرزند پروری بد و معیوب به بیش فعالی  نمی انجامد اما شیوه های تربیتی و  پاسخ دهی والدین ، بی توجهی به نیازهای  

عاطفی کودک ،وجود تعارض ها و کشمکش های بین اعضای خانواده، اضطراب والدین و الگوهای تربیتی و استبدادی  

و یا فرزند محوری ، کاملاً بررفتار کودک تأثیرمی گذارند .

3- عوامل پیش از تولد و هنگام تولد

برخی مطالعات انجام شده به بعد ژنتیک این بیماری اشاره دارند . تغذیه مادر در دوران بارداری با استفاده از رژیم های 

 غذایی نا مطلوب ، استعمال دخانیات و نوشیدنی های الکل دار  و مصرف خودسرانه ی دارو از عوامل قابل بررسی  در  

بروز بیش فعالی در کودک است .

*نوع رژیم غذایی کودکان ADHD

در سال 1970 ، محققی به نام فین گولد اهمیت تأثیر خوراکی ها را در افزایش علائم بیش فعالی مورد مطالعه قرار داد  

که از جمله ی آن ها رنگ های مصنوعی به کار رفته در مواد غذایی بود و بیش فعالی نوعی حساسیت نسبت به مواد  

رنگی موجود در خوراکی هاست .

 غذاها و نوشیدنی هایی که بچه های بیش فعال باید از خوردن آن ها امتناع کنند عبارتنداز . شکر – بادام – زردآلو –  

کشمش- هلو – آلو – پرتقال – گوجه فرنگی – آب پرتقال ، نوشابه های گازدار، غذاهای پر کالری و انرژی دهنده،  

غذاهای شیرین و شکلات

* آینده ی این کودکان

اگر چه این کودکان در  دوره ی    بزرگسالی همه ی علائم مربوط به بیماری را ندارند و از پرتحرکی  آن ها    

کاسته   می شود   ولی مشکلات توجه و تمرکز و رفتارهای   تکانشی آنها ادامه می یابد . در عده ای از کودکان 

 نیز با رسیدن  به سن 12 سالگی علائم بهبود   می یابد و عملکرد طبیعی در حوزه های گوناگون رفتاری ،  

اجتماعی و تحصیلی پیدا می کنند . در کسانی که بیماری ادامه می یابد ، نیاز به ادامه ی درمان نیز وجود دارد .  

عمده مشکلات این کودکان با ورود به محیط های آموزشی آغاز می شود . افت درسی و عدم پیشرفت تحصیلی، 

 آینده شغلی  این کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. از طرف دیگر بزرگسالان شاغل با این اختلال، در شغل 

 خود دچار مشکل هستند . 

 مثل نامنظم و شلوغ بودن اتاق کار – مشکل در شروع و به اتمام رساندن کار – تغییر شغل – فراموشکاری  

و بدقولی در کودکان بیش فعال نیز رعایت نکردن نوبت و قوانین بازی – پیروی نکردن از دستورات – برهم  

زدن نظم و رفتار های تکانشی باعث   می شود که ارتباط آن ها با هم سالان ، والدین و بزرگ ترها تحت الشعاع  

قرار گیرد و آن ها از  جمع دوستان خود طرد شوند وبه اعتماد به نفس آن ها لطمه وارد شود 

درمان دارویی : شایع ترین و موثر ترین داروها ،  داروهای محرک مثل فنیدیت (ریتالین ) ودکستروآمفتامین هستند . 

 این داروها در 90-70 درصد کودکان بیش فعال – کم توجه مؤثرند  و باعث بهبودی علائم اصلی این اختلال می شوند .

درمان غیر دارویی : از این نوع درمان ها معمولاً همراه و در کنار درمان های دارویی استفاده می  شود.

شامل درمان های شناختی ، رفتاری و آموزش والدین (آموزش در مورد بیماری فرزندشان – توجه به رفتارهای  

 مثبت کودک – پرهیز والدین از شیوه های نامناسب تنبیهی و ... ) می شود .

*نقش والدین در درمان

گام  اول تشخیص صحیح است و باید از زدن بر چسب های نادرست به کودک اجتناب کرد انرژی اضافی این  

کودکان باید با فعالیت هایی از قبیل ورزش کردن مصرف شود . نباید این کودکان را کتک زد . چون رفتارهای  

انتقام جویانه از آنها سر خواهد زد . بهتر است با آن ها به روشنی صحبت کنیم.

به رژیم غذایی آن ها تا حد ممکن توجه داشته باشیم . در هنگام شب باید زودتر به رخت خواب بروند ووالدین باید 

 به کودک آموزش دهند که بیدار نماندن تا دیر وقت یکی از قوانین خانوده اوست .اگر رفتار های فرزند تا حد  

زیادی آزار دهنده است و در توجه و تمرکز مشکل زیادی دارد بهتر است با روان پزشک مشورت شود .